ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2017: ΔΕΥΤΕΡΑ 1η ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2017  

ΔΕΥΤΕΡΑ 1^η ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!

ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΝΕΟΦΙΛΕΥΘΕΡΙΣΜΌΣ!

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ

Εργαζόμενοι, Συνταξιούχοι, Άνεργοι, Νέοι και Νέες

Την 1^η ΜΑΗ, παγκόσμια ημέρα μνήμης και τιμής της εργατικής τάξης ξεσηκωνόμαστε, αντιστεκόμαστε, απεργούμε και στέλνουμε ένα δυνατό πολιτικό μήνυμα στην Κυβέρνηση, τους «θεσμούς» (Ε.Ε. & ΔΝΤ) και στους εργοδότες.

Την 1^η ΜΑΗ ξαναπιάνουμε το νήμα των αγώνων και της αντίστασης της κοινωνίας μας!

Την 1^η ΜΑΗ δεν αργούμε, ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ.

Απεργούμε και αντιστεκόμαστε, μαχητικά, μαζικά και ενωτικά.

Στεκόμαστε απέναντι στη συνέχιση των κυβερνητικών και μνημονιακών πολιτικών,  που συντρίβουν τη ζωή των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων και των νέων μέσα από τα συνεχή Μνημόνια και τις πολιτικές της ύφεσης, της λιτότητας, της ανεργίας, της μείωσης των μισθών, της απόλυτης εργοδοτικής ευελιξίας.

Εργαζόμενοι, Εργαζόμενες

Η σημερινή Κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις, έχουν υιοθετήσει το Μνημόνιο και τα άγρια νεοφιλελεύθερα  μέτρα που το συνοδεύουν,  ως το απόλυτο μέσον και ως τη δήθεν μοναδική πολιτική και οικονομική λύση στα προβλήματα της χώρας, διαλύοντας την οικονομία μας, την παραγωγή μας, όλες τις παραγωγικές δυνάμεις και τις εργαζόμενες τάξεις του τόπου και ιδίως τους μισθωτούς εργαζόμενους.

Μετά από 8 χρόνια συνεχούς εφαρμογής αδιέξοδων μνημονιακών πολιτικών, που μας επέβαλλαν στο όνομα της διάσωσης της χώρας μας, οι νεοφιλελεύθεροι δανειστές και οι θεσμοί τους (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ), η χώρα μας έχει γίνει κοινωνικό ερείπιο.

Η Κυβέρνηση συνεχίζει τελικά στον ίδιο δρόμο με όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.

Επί 2 σχεδόν χρόνια, έχοντας πετάξει στο καλάθι των αχρήστων τις υποσχέσεις της, εφαρμόζει τα μέτρα που της υποδεικνύουν οι δανειστές, το κεφάλαιο και οι εργοδότες. Για να πάρει το πράσινο φως της αξιολόγησης με μοναδικό στόχο να πληρώσει τις δόσεις των δανειστών, συνεχίζει να:

• Βυθίζει με τα θηριώδη «πρωτογενή πλεονάσματα» της φορολεηλασίας και της λιτότητας την πραγματική οικονομία στην ύφεση, στην ανεργία και στην απασχόληση με συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα και απόλυτης εργοδοτικής ευελιξίας.
• Τσακίζει μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, αποδεχόμενη πλήρως τους ήδη ψηφισμένους μνημονιακούς νόμους, ενώ διαπραγματεύεται νέα περιστολή όσων δικαιωμάτων μας έχουν απομείνει 
• Πετσοκόβει ακόμα μια φορά τις συντάξεις (με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς) στο πλαίσιο της ρήτρας μηδενικού συνταξιοδοτικού δημοσιονομικού ελλείμματος που της έχουν επιβάλλει, αδιαφορώντας για τους συνταξιούχους που έχουν πληρώσει για την κοινωνική τους ασφάλιση 
• Μειώνει το αφορολόγητο σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορεί να αφαιμάξει τους  ανέργους, τους  φτωχούς, τα πιο χαμηλά εργατικά εισοδήματα, τις πιο χαμηλές συντάξεις, αφήνοντας στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο και τα κέρδη του.
• Προσπαθεί με τα δήθεν αντίμετρα να μας πείσει ότι η συμφωνία με τους δανειστές είναι σε όφελος του λαού μας.

Εργαζόμενοι, Εργαζόμενες

Η Κυβέρνηση, στο πλαίσιο της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος από τους δανειστές, θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στα εργατικά εισοδήματα, στις συντάξεις μας και σε όσα εργατικά δικαιώματα απόμειναν από τα συνεχή Μνημόνια.

• Η ΕΓΣΣΕ και οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις με όρους δεσμευτικότητας και κήρυξης υποχρεωτικότητας δεν θα επανέλθουν
• Οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις και κυρίως οι ατομικές συμβάσεις θα ενισχυθούν ακόμα περισσότερο και  θα γενικευτούν.
• Οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να είναι χωρίς συλλογική προστασία
• Η φθηνή, ευέλικτη, μερική και ανασφάλιστη εργασία θα είναι ο κανόνας για όσους έχουν τη τύχη να έχουν δουλειά.
• Η ανεργία και η φτώχεια θα γιγαντωθούν ακόμα παραπάνω.
• Τα ασφαλιστικά ταμεία θα καταρρεύσουν και οι συντάξεις μας θα εξαερωθούν.
• Οι δημόσιες επιχειρήσεις θα πωληθούν σε ιδιώτες, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά και το κοινωνικό κράτος θα καταργηθούν, η Παιδεία και Υγεία θα χειροτερεύσουν ακόμα παραπάνω.

Τα συνδικάτα, τα σωματεία μας, όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει και μπορούμε να αντισταθούμε.

ΤΗΝ 1^η ΜΑΗ

ª Τιμούμε με αγωνιστικό πνεύμα την ΑΠΕΡΓΙΑ της Εργατικής Πρωτομαγιάς και τους αγώνες της εργατικής τάξης

ª Δυναμώσουμε τους αγώνες μας ενάντια στα νέα μέτρα που προετοιμάζονται αυτές τις μέρες.

ª Καλούμε όλα τα σωματεία σε κάθε κλάδο και σε κάθε εργασιακό χώρο για προετοιμασία και άμεση αγωνιστική απάντηση.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝΩΤΙΚΑ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

ü  Ανατροπή των μνημονιακών κυβερνητικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών

ü  Διαγραφή του δημόσιου χρέους, όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας

ü  Παραγωγική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας με επίκεντρο τη μισθωτή εργασία και τις ανάγκες της

ü  Όχι στον καθορισμό του κατώτατου μισθού από την Κυβέρνηση. Επαναφορά της συλλογικής προστασίας των εργαζομένων, ΕΓΣΣΕ και κλαδικές συλλογικές συμβάσεις για όλους

ü  Μέτρα για την ανακούφιση της ανεργίας με ουσιαστική αύξηση και επιμήκυνση του επιδόματος ανεργίας

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 1^Η ΜΑΗ 2017

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση των συνδικάτων

τη Δευτέρα 1 Μαΐου και ώρα 11.00 στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Η συμφωνία, τα μέτρα και η (μη) επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Του Γιάννη Δούκα

Τώρα που η συμφωνία έκλεισε και το τραίνο της αξιολόγησης μπήκε στις ράγες του μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι και να ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά για το αρνί.

Η συμφωνία βέβαια μιλάει για νέες μειώσεις των συντάξεων. Ασφαλώς τώρα που η κυβέρνηση βλέπει πιο ψύχραιμα τα πράγματα καταλαβαίνει πως πέρυσι το Μάιο που ψήφιζε το ασφαλιστικό και έλεγε πως δεν θα υπάρξουν νέες μειώσεις δεν είχε μπροστά της όλα τα δεδομένα. Η λεγόμενη προσωπική διαφορά των παλαιών συνταξιούχων καταργείται πριν καλά καλά υπολογιστεί.

Η συμφωνία μιλάει και για μείωση του αφορολόγητου. Για αύξηση δηλαδή του φόρου για εκείνους τους φοροφυγάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους που έχουν εισόδημα μικρότερο από 8.636 € το χρόνο ή 720 € το μήνα. Γιατί βεβαίως πρέπει να πληρώσουν φόρο ακόμη και γι’ αυτά που οι μισθωτοί επιστρέφουν στους μπράβους της εργοδοσίας.

Την ίδια ώρα ακούσαμε και για 13 στελέχη (καλά δεν μπορούσαν να είναι ένας λιγότερος ή ένας παραπάνω;) που κατέθεσαν κείμενο συμβολής (;;;) ψηφίζοντας κάποιοι κατά της εισήγησης και κάποιοι λευκό. Τώρα θα αναρωτηθεί κανείς κείμενο συμβολής και καταψήφιση πως συμβιβάζεται. Συμβιβάζεται γιατί στα πλαίσια του έντιμου συμβιβασμού το τρομερό παιδί τους έκανε τη χάρη να στείλει και το δικό τους κείμενο για συζήτηση στις οργανώσεις του κόμματος.

Ας δούμε όμως τι ακριβώς υπάρχει πίσω από τις κυβερνητικές εξαγγελίες περί επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων.

1.     Κατ’ αρχήν να θυμίσουμε ότι εδώ και πέντε χρόνια ο κατώτατος μισθός είναι καθηλωμένος στα 586 € για τους άνω των 25 και στα 511 € για τους κάτω των 25 ετών.

2.     Η πρόβλεψη του νόμου 4093/2012 για καθορισμό του κατώτατου μισθού με νόμο και όχι με συλλογικές διαπραγματεύσεις των κοινωνικών συνομιλητών παραμένει.

3.     Το προ μνημονίων θεσμικό πλαίσιο προέβλεπε ότι όλοι οι όροι μιας συλλογικής σύμβασης που έληξε ή καταγγέλθηκε συνεχίζουν να ισχύουν για το μισθωτό μέχρι τη λύση της εργασιακής του σχέσης. Αυτό καταργήθηκε με το νόμο 4046/12 και την πράξη 6 του Υπουργικού Συμβουλίου του 2012 (ΠΥΣ 6) και απέμειναν να μετενεργούν μόνο οι όροι που αφορούν το βασικό μισθό και τέσσερα επιδόματα (ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικίνδυνο). Η κατάργηση της μετενέργειας όλων των λοιπών όρων παραμένει.

4.     Το προ μνημονίων θεσμικό πλαίσιο όριζε πως αν η σχέση εργασίας ρυθμίζεται από περισσότερες ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις τότε υπερισχύει η ευνοϊκότερη για τον εργαζόμενο (συρροή). Με το νόμο 4024/12 αυτό καταργήθηκε και υπερισχύει η επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση δικαίωμα υπογραφής για την οποία απέκτησαν εκτός από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και ενώσεις προσώπων που εργάζονται στην ίδια επιχείρηση. Η ρύθμιση αυτή παραμένει.

5.     Το προ μνημονίων θεσμικό πλαίσιο όριζε πως με Υπουργική απόφαση επεκτείνεται μια κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου. Γι’ αυτό επαίρεται η κυβέρνηση ότι θα επανέλθει το Φθινόπωρο του 2018 ωστόσο αυτό αφ’ ενός προβλεπόταν από προηγούμενο νόμο και αφ’ ετέρου αυτό θα γίνεται μόνο αν στους εργοδότες που εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις εργάζεται το 51% των εργαζομένων του κλάδου. Αυτό είτε θα αμφισβητείται είτε κάποιοι εργοδότες σκόπιμα δεν θα είναι μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων με αποτέλεσμα η ρύθμιση να μείνει κενό γράμμα.

6.     Η ρύθμιση της ΠΥΣ 6/2012 που προβλέπει ότι αναστέλλονται οι όροι συλλογικών συμβάσεων που προβλέπουν αυξήσεις μισθών με την πάροδο συγκεκριμένου χρόνου συνεχίζει να βρίσκεται σε ισχύ.

7.     Τέλος δεν υπάρχει καμία αναφορά για το τελευταίο αποκούμπι της διαιτησίας που είχαν οι εργαζόμενοι. Ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) συνεχίζει να βρίσκεται στο γύψο.

Το αποτέλεσμα τα προηγούμενα χρόνια ήταν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας να δεχθούν πολύ ισχυρά πλήγματα και το εργατικό κόστος να γίνει στοιχείο του ανταγωνισμού.

Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας υπονομεύθηκε, αποδυναμώθηκε και όροι της καταργήθηκαν, οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας υπονομεύθηκαν και έχασαν την ισχύ τους και εκτός από κάποιες λίγες επιχειρησιακές οι υπόλοιπες υπογράφηκαν από εργοδοτικά σωματεία που ξεπήδησαν την περίοδο της κρίσης ή από ενώσεις προσώπων. Ταυτόχρονα στις επιχειρησιακές συνδικαλιστικές οργανώσεις που συνεχίζουν να αντιστέκονται στις εργοδοτικές πιέσεις μπαίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το δίλημμα της μείωσης των κερδών, των προβλημάτων του ανταγωνισμού, των μικρότερων αποδοχών του προσωπικού μιας όμορης επιχείρησης και της απειλής του λουκέτου και των απολύσεων με στόχο την αποδοχή της μείωσης των αποδοχών.

Τα χειρότερα έπονται. Η κατάργηση του κατώτατου μισθού που υπέγραφε η ΓΣΕΕ έχει ήδη σημάνει την αρχή του τέλους της συνομοσπονδίας. Αυτό σε συνδυασμό με το χτύπημα που συνεχίζουν να δέχονται οι κλαδικές, οι ομοιοεπαγγελματικές και οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα συνεχίσει να έχει αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο των ομοσπονδιών και των πρωτοβάθμιων σωματείων. Η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων θα θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την ύπαρξη των συνδικαλιστικών οργανώσεων.