Κώστας Νικολάου: Υπολογισμός επιστροφών, από παράνομες παρακρατήσεις για ΕΟΠΥΥ.

Υπολογισμός επιστροφών, από παράνομες παρακρατήσεις για ΕΟΠΥΥ.

Πληθαίνουν οι «πληροφορίες», συνοδευμένες μάλιστα με διάφορους «πίνακες» και με δήθεν ποσά, που δικαιούνται οι συνταξιούχοι από τις παράνομες παρακρατήσεις του ΕΟΠΥΥ. Ποσά άσχετα με την πραγματικότητα, χαμηλότερα βέβαια, και προκαλεί εντύπωση ο λόγος περί εξαιρέσεως της εισφοράς Αλληλεγγύης ή για συνυπολογισμούς μόνο από το 2012 και μετά, καθώς ως γνωστόν οι παρακρατήσεις άρχισαν πολύ νωρίτερα και συγκεκριμένα από την 1/8/2010.

Ποια είναι όμως τα πραγματικά ποσά; Πως πρέπει να υπολογιστούν;

Απάντηση στο ερώτημα χωρίς παρερμηνείες, δίνεται από την ισχύουσα Νομοθεσία, δηλαδή αυτό που εφαρμόζεται σήμερα και ισχύει από 1/7/2016 και εφεξής. Δηλαδή, η παρακράτηση του ΕΟΠΥΥ (6%) γίνεται στα καταβαλλόμενα ποσά, αφού πρώτα αφαιρεθούν όλες οι παρακρατήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της Εισφοράς Αλληλεγγύης.

Από το γεγονός ότι ο ισχύων Νόμος εφαρμόστηκε την 1/10/2016, δηλαδή 3 μήνες μετά, υπήρξαν και επιστροφές, οι οποίες καταβληθήκαν ως αναδρομικά, τον Νοέμβριο 2016. Συνεπώς υπάρχει και προηγούμενο. 

Ανατρέχοντας λοιπόν στις συντάξεις του 9/2016 (πριν) και 10/2016 (μετά) εκεί φαίνονται και οι διαφορές. Παράδειγμα: Συνταξιούχος των 2.000 ευρώ είχε παρακρατήσεις 500 ευρώ και εισφορά ΕΟΠΥΥ έως τον 9/2016 120 ευρώ, ενώ τον 10/2016 αυτή μειώθηκε στα 90 ευρώ. Μηνιαία διαφορά 30 ευρώ. Οι επιστροφές που καταβλήθηκαν για τους τρεις αυτούς μήνες στις 11/2016 ήταν 90 ευρώ. 

Δεύτερο παράδειγμα: Ο ίδιος συνταξιούχους, έχει παρακρατήσεις 500 ευρώ, άρα επιστρεφόμενη μηνιαία διαφορά (500 Χ 6% ) = 30 ευρώ. 

Συνεπώς, τα επιστρεφόμενα ποσά αντιστοιχούν με το άθροισμα των παρακρατήσεων από την 1/8/2010 έως 30/6/2015 επί 4% και από την 1/7/2015 έως τις 30/6/2016, επί 6%.

Πότε άρχισαν οι παρακρατήσεις; Ποιες συντάξεις αφορούν; Πως θα τις αθροίσουμε;

ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΕΙΣ

1. Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (Ε.Α.Σ.) Θεσπίστηκε με τον Νόμο 3863/2010 αφορά συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ, ποσοστά παρακράτησης από 3% έως και 10% σε ισχύ από 1/8/2010. 

2. ΕΙΔΙΚΗ ΕΙΣΦΟΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ. Με το Νόμο 3986/2011 στην Ε.Α.Σ. προστίθεται νέα παρακράτηση, και το έως 10% γίνεται έως 14%. Αφορά τις ίδιες συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ και ισχύει από 1/8/2011.

β) Επί πλέον, για ηλικίες κάτω των 60 ετών και με ποσά σύνταξης άνω των 1700 ευρώ επιβάλλεται ειδική εισφορά και αρχίζει από 6% έως 10%.

3. Με το Νόμο 4024/2011 μειώνονται ως εξής. α) Για ηλικίες μικρότερες των 55 ετών μείωση κατά 40% στο υπερβάλλον ποσό άνω των 1.000 ευρώ. β) Για ηλικίες άνω των 55 ετών μείωση κατά 20% στα ποσά που υπερβαίνουν τα 1.200 ευρώ. Ισχύει από 1/11/2011.

4. Με το Νόμο 4051/2012 μειώσεις κατά 12%. Αφορά συντάξεις άνω των 1.300 ευρώ, η παρακράτηση 12% γίνεται στο υπερβάλλον (1.300) ποσό και ισχύει από την 1/1/2012. 

5. Με το Νόμο 4093/212 μειώσεις έως 20% και ως εξής. Για ποσά (άθροισμα κύριας και επικουρικής) άνω των 1.000 ευρώ έως 1.500 ευρώ, μείωση κατά 5%. Από 1.500 έως 2.000 ευρώ μείωση κατά 10%. Από 2.000 έως 3.000 ευρώ μείωση κατά 15%. Και για ποσά άνω των 3.000 ευρώ μείωση κατά 20%. Η παρακράτηση γίνεται επί του συνόλου της σύνταξης, αφορά συντάξεις άνω των 800 ευρώ περίπου και ισχύει από την 1/1/2013.

Συνεπώς, οι παράνομες παρακρατήσεις του ΕΟΠΥΥ υπολογίζονταν στο αρχικό ποσό αντί των καταβαλλόμενων, αρχίζουν από την 1/8/2010 και καταλήγουν την 31/6/2016, όπου διορθώθηκαν από την ισχύουσα Νομοθεσία. Σύνολο δηλαδή 70 μήνες. 

ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΕΩΝ

Για την εύρεση των επιστρεφόμενων ποσών βεβαίως υπάρχουν πολλοί τρόποι. Ακολουθούμε το άθροισμα των παρακρατήσεων και συγκεκριμένα χρησιμοποιούμε τις ετήσιες βεβαιώσεις συντάξεων (για φορολογική χρήση), καθώς αυτές παρέχουν λεπτομερή και συγκεντρωτικά στοιχειά, αλλά αποτελούν και επίσημο αποδεικτικό έγγραφο.

Προς διευκόλυνση παραθέτουμε τις παρακρατήσεις από τις ετήσιες βεβαιώσεις μιας σύνταξης του ΙΚΑ με μηνιαίο αρχικό ποσό 1.965 ευρώ.

Το άθροισμα των παρακρατήσεων της σύνταξης αυτής από 1/8/2011 έως 30/6/2016 είναι 26.542. Αυτά είναι τα ποσά πάνω στα οποία έγιναν παρακρατήσεις (παρανόμως) και για ΕΟΠΥΥ. Τα ποσά αυτά, που παρανόμως παρακρατήθηκαν για ΕΟΠΥΥ, είναι αυτά που θα πρέπει να επιστραφούν.

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΑ ΠΟΣΑ 

Εφόσον έχουμε το άθροισμα των παρακρατήσεων, εύκολα πλέον μπορούμε να βρούμε και τις επιστροφές. Από το γεγονός ότι το ποσοστό παρακράτησης ΕΟΠΥΥ έως τις 30/6/2015 ήταν 4% και από την 1/7/2015 έως 30/6/2016 έγινε 6% κάνουμε τις πράξεις:

Πρώτον, πολλαπλασιάζουμε το άθροισμα των παρακρατήσεων επί 4%. Και δεύτερον, πολλαπλασιάζουμε τα 6/12 των παρακρατήσεων του 2015 και του 2016, τη διαφορά δηλαδή από 1/7/2015 έως 30/6/2016 επί 2%.

Έτσι έχουμε 26.542 Χ 4% = 1.062 ευρώ. Και 5.885 (6/12 του 2015-2016) Χ 2% = 118 ευρώ. Σύνολο (1.062+118) 1.200 ευρώ. Αυτό είναι το επιστρεφόμενο ποσό που δικαιούται ο συγκεκριμένος συνταξιούχος.

ΠΟΙΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ 

Επιστροφές δικαιούνται όλοι οι συνταξιούχοι που έχουν άθροισμα κύριας & επικουρικής σύνταξης, πάνω από τα 1.000 ευρώ. Ωστόσο, για να διαπιστωθεί αυτό, ανατρέχουμε στα εκκαθαριστικά συντάξεων, τους μήνες Σεπτέμβριος – Οκτώβριος – Νοέμβριος του 2016. Στον πρώτο και δεύτερο φαίνεται η συγκριτική διαφορά για ΕΟΠΥΥ, ενώ στον τρίτο φαίνονται οι τρίμηνες επιστροφές και αναγράφονται ως αναδρομικά. Από το ποσό αυτό εξαρτάται και το ύψος των επιστροφών.

Αυτός είναι ο τρόπος. Εύκολος, σύντομος, ασφαλής και επιπλέον με τα πιο επίσημα αποδεικτικά στοιχεία. Οποιοσδήποτε άλλος «τρόπος», που θα παράγει χαμηλότερα ποσά, θα είναι εκ του πονηρού και θα θεωρείται εκτροπή. Το κόστος βέβαια αυτών που θα το σκεφτούν, θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το όφελος που νομίζουν ότι θα κομίσουν από τις επιστροφές.

Νοέμβριος 2017

Νικολάου Κώστας

Συνταξιούχος ΙΚΑ-ΕΤΑΜ

Μέλος Διοικούσας Επιτροπής ΚΕ.Π.Ε.Α./ΓΣΕΕ

Θ. Βασιλόπουλος: Το παράδειγμα της συμμαχίας για την Κυριακή και το... αντιπαράδειγμα της ΓΣΕΕ

 

Ο αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών υπαλλήλων Ελλάδος (ΟΙΥΕ) και μέλος της Ε.Ε. της ΓΣΕΕ, Θάνος Βασιλόπουλος, μετά από μια πορεία ετών στο συνδικαλιστικό κίνημα, αναμφισβήτητα γνωρίζει εκ των έσω τις αδυναμίες και τις νέες προκλήσεις που θέτει η τρομακτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Μιχάλη Σιάχο
Μιλώντας στο asfalsitiko.gr αναφέρεται αναλυτικά στον αγώνα ενάντια στο κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων και περιγράφει την οικοδόμηση μιας συμμαχίας που ξεπερνά «παραδοσιακά» σχήματα και καταγράφει επιτυχίες. Στον αντίποδα, αναδεικνύει την τακτική της ΓΣΕΕ, την οποία χαρακτηρίζει πλέον επικίνδυνη και σημειώνει ότι η συνολική επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη, απαιτεί και πολιτικοποιημένη συνολική επιστράτευση με διαμόρφωση ευρύτερων συμμαχιών, κόντρα σε αντιλήψεις που προτάσσουν το επιμέρους αίτημα.
Στο εμπόριο τι γίνεται αυτή τη στιγμή, ποια είναι η κατάσταση του μέσου εργαζόμενου;
Η κατάσταση των εργαζομένων στο εμπόριο είναι η ίδια με αυτή που επικρατεί και στους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα. Βέβαια, εδώ τα πράγματα είναι χειρότερα, επειδή εμπόριο σημαίνει υπηρεσίες και συνδέεται άμεσα με τη δυνατότητα του καταναλωτή να ψωνίζει. Εδώ, λοιπόν, το χτύπημα είναι τεράστιο. Και θα μιλήσω με παραδείγματα: στο εμπόριο είχαμε περίπου 450.000 εργαζόμενους και σήμερα καταγράφονται 280.000. Ο κλάδος στην κυριολεξία έχει εξανεμιστεί. Και να σημειώσουμε ότι σε αυτόν τον κλάδο εντάσσονταν και οι αυτοαπασχολούμενοι, οι οποίοι καταγράφονταν γύρω στις 500.000 μαζί με τους μικροεμπόρους. Και εδώ η πτώση των αριθμών είναι μεγάλη…
Παρουσιάζετε μια εικόνα κατάρρευσης…
Βεβαίως. Η κρίση έχει επώνυμο, όνομα και στόχους. Η ελληνική οικονομία στηριζόταν στην ουσία στη μικρομεσαία επιχείρηση. Με βάση τα στοιχεία του 2010 και πιο πριν, περίπου το 90% της οικονομίας της χώρας είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες είχαν και το 85% του συνολικού αριθμού των εργαζομένων. Η στόχευση από το σύστημα, έτσι όπως εκφράστηκε από τους δανειστές με τη συμμετοχή και τη βοήθεια των τοπικών κυβερνήσεων, που δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, ήταν να τσακιστεί η μικρομεσαία επιχείρηση. Έτσι δημιουργήθηκε η τεράστια στρατιά του ενάμιση εκατομμυρίου ανέργων και οι προϋποθέσεις για να πέσουν οι μισθοί και μετά ήρθε και η σχετική νομοθέτηση επί της πραγματικότητας που συνειδητά είχαν δημιουργήσει. Εκεί είναι το έγκλημα της εξουσίας: Πώς συνεργάστηκε με το σύστημα και τους δανειστές. Και εδώ μπαίνει ένα τεράστιο ζήτημα για το πώς στάθηκε το συνδικαλιστικό κίνημα. Τι άμυνες προέβαλε και πώς τοποθετήθηκε απέναντι σε αυτή τη μεθόδευση. Πώς αντέδρασε όταν οι άνεργοι έφτασαν στο ενάμιση εκατομμύριο και τσακίστηκε η μικρομεσαία επιχείρηση, η ραχοκοκαλιά της οικονομίας.
Σ’ αυτό το σχεδιασμό εντάσσεται και το κυριακάτικο άνοιγμα των μαγαζιών;
Αρχικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πρώτη προσπάθεια εφαρμογής του μέτρου έγινε επί Μητσοτάκη το 1990-91. Το ίδιο χρονικό διάστημα έγινε και μεγάλη προσπάθεια απελευθέρωσης του ωραρίου των καταστημάτων κατ’ επιταγή των πολυεθνικών που εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας. Το ζήτημα αυτό ήταν ο πολιορκητικός κριός. Απελευθέρωση των πάντων, 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα ανοιχτά, εκτίναξη κόστους για τους μικρούς, οι οποίοι μέσα στον πανικό τρέχουν να πουλήσουν… Το σχέδιο αυτό θέλησε να εφαρμόσει πρώτη η Carrefour αγοράζοντας τον Μαρινόπουλο, με στόχο να αποσπάσει το 70% του εμπορίου, ρίχνοντας τιμές και μεροκάματα, όπως γίνεται και σε άλλες χώρες του Νότου. Για παράδειγμα, στην Ισπανία οι πολυεθνικές ελέγχουν το 70% του εμπορίου. Το τότε σχέδιο, αν και ο νόμος ψηφίστηκε, δεν εφαρμόστηκε. Παρέμεινε ανενεργό, γιατί ως συνδικαλιστικό κίνημα κάναμε συμμαχία με το ΣΕΣΜΕ, την ΕΣΕΕ και τη ΓΣΕΕΒΕ, με τις ελληνικές, δηλαδή, επιχειρήσεις. Έγινε, δηλαδή, μια εθνική συμφωνία και η υλοποίηση του σχεδίου απαγορεύτηκε στην πράξη. Κάτω από αυτήν την πίεση και με συνεχείς διαμαρτυρίες και απεργιακές κινητοποιήσεις, η επόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να πάει στην περίφημη «Εθνική Συμφωνία».
Και εδώ θέλω να πω ότι όταν ο Αλέξης Τσίπρας είχε επισκεφτεί ως αντιπολίτευση την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων και τον είχαμε ενημερώσει, συμφώνησε μαζί μας και δεσμεύτηκε τότε ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνει ως κυβέρνηση θα είναι η νομοθέτηση του ωραρίου, για να προστατευτεί το ελληνικό εμπόριο, οι μικρομεσαίοι και οι εργαζόμενοι. Βέβαια, ο κ. Τσίπρας αποδείχτηκε εξαιρετικός… αθλητής στην κυβίστηση και πλέον έχει διαμορφωθεί μια νέα κατάσταση. Πέρασαν με νόμο τις 7 Κυριακές, αλλά επειδή είχαμε από παλιά, όπως είπα πιο πριν, χτίσει το μέτωπο κι επειδή οι αύξηση πωλήσεων για την οποία μιλάνε δεν υφίσταται, το μέτρο δεν περπατάει στην πράξη, αν και κάποιοι στην αρχή… τσιμπήσανε, όπως ο Εμπορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, που είχε πει όχι μόνο 7 Κυριακές, αλλά 9, 10 κ.λπ. Όταν, όμως, είδαν την πραγματικότητα, στο τέλος είπαν ότι ούτε 7 Κυριακές.
Καθοριστικό ήταν το γεγονός ότι ως συνδικαλιστικό κίνημα είχαμε κάνει τις συμμαχίες μας, είχαμε αναδείξει και πείσαμε με επιχειρήματα για την καταστροφή που θα φέρει η πολιτική αυτή. Το αποτέλεσμα, λοιπόν, είναι τις εφτά Κυριακές να λειτουργούν μόνο τα εμπορικά κέντρα των μεγαλουπόλεων, όπως η Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη, η Ερμού και λίγο το Κολωνάκι στην Αθήνα και οι καινούργιες μορφές εμπορίου, όπως τα malls.
Από δω και πέρα;
Ενώ έχουμε το στρατηγικό πλεονέκτημα, πρέπει να δούμε πώς συνεχίζουμε και πώς αναβαθμίζουμε αυτή τη συμμαχία. Ο απολογισμός μέχρι στιγμής των επαφών μας κυρίως με ελληνικές αλυσίδες είναι θετικός. Ο ένας μετά τον άλλον οι Έλληνες επιχειρηματίες πείθονται για το ανεφάρμοστο και ζημιογόνο του μέτρου. Στο πλαίσιο αυτό, πλέον λειτουργούν όλο και λιγότερα μαγαζιά γνωστών αλυσίδων στο πλαίσιο του ανταγωνισμού. Επιδιώκουμε, μάλιστα, στο πλαίσιο του μετώπου να μπει και η υπογραφή όλων σε μια εθνική συμφωνία, που ίσως τη διαμορφώσουμε και σε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Επίσης, σκεφτόμαστε να καλέσουμε τον κόσμο να ψωνίζει από τα μαγαζιά που θα συμμετέχουν σε αυτήν τη συμφωνία, προστατεύοντας το εμπόριο, τους εργαζόμενους και βάζοντας φρένο στην προωθούμενη καταστροφή. Σε αυτό το σημείο είμαστε τώρα…
Η ΓΣΕΕ σε αυτό το σκηνικό που περιγράφετε πού ακριβώς υπάρχει, τι έκανε και κάνει;
Δυστυχώς η ΓΣΕΕ αποδείχθηκε ανίκανη να καταλάβει, να διαμορφώσει και να παλέψει ενάντια στη συνολική επίθεση. Είχαμε και έχουμε έναν αρμαγεδδώνα που ήλθε να αλλάξει και τις παραγωγικές σχέσεις, αλλά και την ίδια την αμοιβή έτσι όπως τη γνωρίζαμε. Δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε, δηλαδή, μόνο τη μείωση του μισθού ή της σύνταξης. Είχαμε μια μαζική και συνολική επίθεση, όχι μόνον στην εργατική τάξη αλλά και στη μικρομεσαία επιχείρηση και στην υγεία και στον πολιτισμό κ.λπ. Και σε μια τέτοια επίθεση δεν απαντάς επιμένοντας στο επιμέρους αίτημα ή διεκδίκηση. Έπρεπε η ΓΣΕΕ να απαντήσει με μαζική, με γενική επιστράτευση. Έπρεπε να πείσει ότι επρόκειτο για μια εθνική υπόθεση. Και ας αποδεχτώ ότι στην αρχή έκανε λάθος, αλλά δυστυχώς ακόμη και σήμερα συνεχίζει την ίδια τακτική. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ λέει ότι κάναμε δεκάδες απεργίες και χωρίς σε καμιά περίπτωση να λέω ότι η απεργία είναι κάτι κακό, οφείλουμε να απαντήσουμε τι αποτέλεσμα είχαν αυτές οι απεργίες. Κι όταν κάνεις συνέχεια απεργίες χωρίς αποτέλεσμα, τότε περνάς το τακτικό πλεονέκτημα στην άλλη πλευρά. Δεν θα μιλήσω εγώ για πουλημένους κ.λπ., αλλά θα επιμείνω ότι η ΓΣΕΕ ως ηγέτιδα δύναμη της εργατικής τάξης απέτυχε παταγωδώς. Κι αν συνεχίζεις την ίδια αποτυχημένη τακτική, είσαι ή ανόητος ή επικίνδυνος. Δεν είμαστε ενάντια στην απεργία, είμαστε ενάντια στην απεργία-έθιμο. Και το επικίνδυνο ξέρετε ποιο είναι, ότι πολλές φορές για να περάσουν κάτι δεν το κάνουν τσακίζοντας και χτυπώντας, αλλά διαμορφώνοντας ένα συνολικό πλαίσιο και αυτό το έχουν πετύχει. Να το πω με ένα παράδειγμα: Η νέα γενιά που για πρώτη φορά μπαίνει στην αγορά εργασίας θεωρεί δεδομένο ότι θα δουλέψει για δυο τρεις μήνες χωρίς ασφάλιση, ίσως και χωρίς λεφτά, για να προσληφθεί -αν προσληφθεί- αργότερα με λίγα λεφτά και πολλές ώρες δουλειάς. Πώς είναι ο μύθος της χαμένης Ατλαντίδας, έτσι πλέον είναι και ο μύθος της χαμένης εργασιακής σχέσης. Όταν, λοιπόν, φτιάχνεται αυτό το δεδομένο, αναστέλλεται και κάθε έννοια οργάνωσης και αγώνα. Ήταν εγκληματική τακτική και γι’ αυτό ακριβώς κάνω τόσο σκληρή κριτική στη ΓΣΕΕ -και για να μην παρεξηγηθώ λέω ότι για το αποτέλεσμα έχουμε ευθύνη όλοι. 
Τελικά, σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα τι πρέπει να κάνει για να αλλάξει όλα αυτά που περιγράφετε;
Έχει τελειώσει το μοντέλο του συνδικαλισμού που μιλά για αύξηση, μείωση κ.λπ. Πρέπει ο λόγος να είναι διαφορετικός. Πρέπει να ερμηνεύσει την κατάσταση για να ξέρει κάθε εργαζόμενος τι έχει να αντιμετωπίσει και να κατανοήσει ότι τα πράγματα είναι πολιτικοποιημένα από τη φύση τους, ότι σε αυτό το περιβάλλον δεν εξαρτώνται όλα μόνο από τον εργοδότη. Θα πρέπει να γίνουν συμμαχίες προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση για να υπάρξουν μικρές νίκες. Η συμμαχία που είπα στην αρχή είχε ως αποτέλεσμα τις Κυριακές να λειτουργεί μόνο το 3%-4% των καταστημάτων και αυτό είναι μια μικρή νίκη. Και οι μικρές νίκες, που θα είναι πολιτικοποιημένες, θα επανοηματοδοτήσουν τις έννοιες της διεκδίκησης και του αγώνα. Πάνω σ’ αυτό πρέπει να ξανασχεδιάσει το συνδικαλιστικό κίνημα τη στρατηγική του, με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θέλει να το κάνει και δεν είναι συμβιβασμένο.