ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ - ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΘΑΝΟΥ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ (ΜΕΤΑ – ΕΜΕΙΣ)

ΔΕΘ 2016

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ - ΕΙΣΗΓΗΣΗ

ΘΑΝΟΥ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ (ΜΕΤΑ – ΕΜΕΙΣ)

ΜΕΛΟΥΣ Ε.Ε. ΓΣΕΕ

ΣΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 9/9/2016

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Για 7^η συνεχή χρονιά, οι εργαζόμενοι της χώρας μας, αλλά ταυτόχρονα και οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι νέοι και νέες, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των ελεύθερων επαγγελματιών, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και επιστημόνων, των μικρομεσαίων αγροτών και εν τέλει η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας μας και του ελληνικού λαού, όλοι μας βρισκόμαστε μέσα στη δίνη ενός νεοφιλελεύθερου κυκλώνα που μας ισοπεδώνει.

 Η εφαρμογή των σκληρών νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών συνεχίζεται με τη σημερινή κυβέρνηση να αποδεικνύεται και αυτή, όπως και οι προηγούμενες, μια μνημονιακή Κυβέρνηση.

Δυστυχώς τα "έργα και οι ημέρες" της,  είναι μακριά από κάθε αξία και ιδεολογικοπολιτικές αρχές της Αριστεράς. 

Αποδεικνύουν ότι και αυτή υπηρετεί τα συμφέροντα των δανειστών και του μεγάλου κεφαλαίου, όπως σχεδιάζονται και επιβάλλονται από τους νεοφιλελεύθερους θεσμούς στον κόσμο και στην Ευρώπη (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Ε.Ε. ΕΚΤ).

Συνεχώς ως συνδικάτα αλλά και μέσα από τις Εκθέσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ επισημαίνουμε ότι αυτή η ακραία νεοφιλελεύθερη στρατηγική της δημοσιονομικής προσαρμογής με κύριους άξονες την λιτότητα και την εσωτερική υποτίμηση, έχει αποτύχει σε όλους τους βασικούς στόχους διευρύνοντας το αναπτυξιακό κενό της ελληνικής οικονομίας από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και αυξάνοντας τις ταξικές ανισότητες.

Η κυβέρνηση ειδικά σε ότι αφορά την Εργασία  και την Κοινωνική Ασφάλιση όχι μόνο δεν κατάργησε ούτε έναν νόμο, ούτε μια διάταξη του Μνημονίου, αλλά αντίθετα συνέχισε και συνεχίζει να εφαρμόζει σκληρά αντεργατικά και αντιασφαλιστικά μέτρα.

·         Η ανεργία παραμένει σε δυσβάσταχτα κοινωνικά επίπεδα,  εγκλωβίζοντας  1,5 εκατ. άνεργους στην ατέλειωτη φτώχεια και οικονομική εξαθλίωση, ενώ η νεολαία μας αναγκάζεται να πάρει το δρόμο της οικονομικής μετανάστευσης.

·         Οι συλλογικές μας συμβάσεις και η ΕΓΣΣΕ έχουν καταργηθεί και δεν υπάρχει πια σχεδόν καμιά συλλογική μισθολογική προστασία για τους εργαζόμενους. Οι μισθοί μειώνονται με ξέφρενους μισθούς και οι ατομικές συμβάσεις εργασίας απέναντι σε παντοδύναμους πια εργοδότες είναι καθεστώς.

·         Η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής εργασία και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας των 300-400 Ευρώ έχουν γενικευτεί, ενώ την ίδια στιγμή η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία έχουν γίνει καθημερινό καθεστώς.

·         Οι φόροι και τα χρέη «πνίγουν» τα λαϊκά νοικοκυριά. Οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη.

·         Με τη ψήφιση του Ν. 4387/16, η Κυβέρνηση εγκαινίασε ένα νέο γύρο πετσοκόμματος των συντάξεων. Ήδη από 1η Σεπτέμβρη προχώρησε σε μείωση των ήδη καταβαλλόμενων επικουρικών συντάξεων. Ακολουθεί και τρίτος γύρος μειώσεων τους τον Οκτώβρη. Οι νέες μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις, που φτάνουν μέχρι και 40%, προστίθενται στις προηγούμενες 35% – 50% των μνημονιακών κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και εξαερώνουν ακόμα περισσότερο τα εισοδήματα εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων, που οδηγούνται στην οικονομική εξαθλίωση και απόγνωση.

·         Οι δομές της δημόσιας υγείας και της εκπαίδευσης καταρρέουν από την υποστελέχωση και την έλλειψη χρηματοδότησης λόγω των μνημονιακών περικοπών. Η Κοινωνική Πρόνοια εξαφανίζεται μέσα στα ανεπαρκή νεοφιλελεύθερα προγράμματα δήθεν στήριξης των φτωχών. 

·         Οι φθηνές ιδιωτικοποιήσεις έχουν γίνει πλέον ο κύριος άξονας μιας δήθεν αναπτυξιακής πολιτικής. Στην ουσία παραδίδεται η περιουσία της χώρας μας στους δανειστές, παραχωρούνται οι υποδομές της και  αφαιρούνται όλα τα εργαλεία για την μελλοντική παραγωγική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της χώρας σε όφελος των εργαζομένων και του λαού.

Ταυτόχρονα ετοιμάζεται και νέα επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων μέσα από τη ψήφιση του νέου εργασιακού νομοσχεδίου, η οποία είναι προϋπόθεση για τη 2^η αξιολόγηση.

Παρά τις επικοινωνιακές προσπάθειες της Κυβέρνησης και του Υπουργού Εργασίας να χρυσώσουν το χάπι, το σίγουρο είναι ότι και οι ομαδικές απολύσεις θα απελευθερωθούν και το απεργιακό δικαίωμα θα χτυπηθεί και παρεμβάσεις στα εσωτερικά του συνδικαλιστικού κινήματος θα γίνουν με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό του Ν. 1264/1982, ενώ ούτε οι δανειστές , ούτε οι εργοδότες πρόκειται να επιτρέψουν την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων.  

******

Μέσα σε αυτό το τοπίο, τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι είναι φανερό και αυτονόητο ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει καθήκον να απορρίψει τον ισχυρισμό, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στα μνημόνια και στη λιτότητα, διότι εάν τον δεχθεί τότε θα έχει αναιρέσει τους λόγους ύπαρξης των συνδικάτων, των εργατικών και κοινωνικών αγώνων και θα αφαιρούσε κάθε διαπραγματευτική δύναμη των ελληνικών κυβερνήσεων έναντι των δανειστών.

Δυστυχώς αυτό που έχει εκπέμψει το συνδικαλιστικό κίνημα μέχρι σήμερα και ειδικά η ΓΣΕΕ μέσω της ηγετικής της πλειοψηφίας είναι μια θολή εικόνα

Οι τακτικές  της αδράνειας, της αφωνίας, της ακινησίας, των πολιτικών ζικ-ζακ, του κοινωνικού εταιρισμού, της απουσίας βούλησης για ένα στέρεο και συνεκτικό αγωνιστικό σχέδιο αντίστασης, της μη στήριξης στην πράξη των όποιων αποφάσεων για μεγάλες πανεργατικές απεργίες δεν μπορούν να συνεχίζονται  σε επίπεδο τριτοβάθμιας οργάνωσης. Ούτε μπορούν να συνεχίζονται  οι  αδιέξοδες, διαχωριστικές  τακτικές ορισμένων δυνάμεων, με το συστηματικό τους «απομονωτισμό», την επιμονή τους σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις, τις  συνεχείς  αρνήσεις  για ενότητα στη δράση. 

Σήμερα χρειαζόμαστε πολύ περισσότερο από ποτέ ένα συνδικαλιστικό κίνημα αυτόνομο, σύγχρονο ταξικό, μαχητικό, βαθειά πολιτικοποιημένο δημοκρατικό, ενωμένο, μαζικό και ισχυρό. Για να γίνει αυτό χρειάζεται η αλλαγή των σημερινών συσχετισμών, η αποδυνάμωση των εκφραστών της άποψης ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, η ισχυροποίηση του ριζοσπαστικού ρεύματος, η δημιουργία ευρύτερων συσπειρώσεων που θα τέμνουν οριζόντια τις σημερινές δυνάμεις μέσα στο σ.κ. και θα δημιουργούν ένα νέο τοπίο στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Απαιτείται από σήμερα να υπάρξει συντονισμός  των αγώνων. Απαιτείται και είναι αναγκαία η συγκρότηση σταθερών και όχι ευκαιριακών κοινωνικών συμμαχιών του συνδικαλιστικού κινήματος με μικρομεσαίους και αυτό-απασχολούμενους, με συνταξιούχους και ανέργους.

Από σήμερα να οργανώσουμε με σχέδιο την αντεπίθεση των δυνάμεων της εργασίας

Για αυτό και είναι επιτακτική ανάγκη, από δω και πέρα το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα να σταματήσει να ομφαλοσκοπεί και να ανασυγκροτήσει άμεσα τις δυνάμεις του.

Να αναδειχτεί σε μεγάλη κοινωνική δύναμη αντίστασης και ανατροπής, να συμβάλλει στην ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων για την κατάργηση όλων των μνημονίων, για την  διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημοσίου χρέους και για την προώθηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, με κύριους στόχους τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την αναδιανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων υπέρ των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων .