ΤΟ ΝΕΟ ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ. ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΔΕΘ 2016

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΥΛΩΝΑΣ (ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΚΑ)

9/9/2016

ΤΟ ΝΕΟ ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ.

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Καταρχάς να σας ευχαριστούμε θερμά  για την ανταπόκρισή σας και τη  συμμετοχή σας στη σημερινή εκδήλωση - Συνέντευξη Τύπου του Εργατικού Κέντρου Αθήνας  

Το ΕΚΑ, ως το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας μας, με αφορμή τη φετινή ΔΕΘ μαζί με τα σωματεία – μέλη του, πήρε την πρωτοβουλία να ανοίξει μια ουσιαστική και σε βάθος συζήτηση, τόσο σε επίπεδο κοινωνίας όσο και σε επίπεδο εργαζομένων, για το ζήτημα της δημόσιας περιουσίας, της ιδιωτικοποίησης των Δημοσίων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας (όπως τις ονομάζουμε και όπως πρέπει να είναι) και εν γένει για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα Δημόσια Αγαθά.

Και τούτο διότι, μετά την υπογραφή από τη σημερινή Κυβέρνηση του 3^ου Μνημονίου τον Ιούλιο του 2015, στο οποίο προβλέπεται μετά το ΤΑΙΠΕΔ, η σύσταση του λεγόμενου Υπερταμείου Ιδιωτικοποιήσεων στο οποίο εκχωρείται τελεσίδικα προς πώληση το σύνολο σχεδόν των δημοσίων επιχειρήσεων και της δημόσιας περιουσίας της χώρας μας, οι συνέπειες για την εθνική μας οικονομία και την παραγωγική ανασυγκρότηση της είναι καταλυτικές.

Εισαγωγικά, θα ήθελα εξ΄αρχής να επισημάνω ότι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας και φυσικά το ΕΚΑ είναι μακριά από απόψεις, αντιλήψεις και θέσεις υποστήριξης ενός κακώς εννοούμενου κρατισμού.

Με άλλα λόγια,  και ως εργαζόμενοι και ως σωματεία, είμαστε μακριά και απέναντι σε κάθε άποψη που θέλει το δημόσιο τομέα της οικονομίας να είναι και να λειτουργεί ως ένας ρουσφετολογικός μηχανισμός, έως ένας μηχανισμός εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων και βολέματος των ημετέρων.

Είμαστε απέναντι σε κάθε αντίληψη και πρακτική που θέλει το Δημόσιο να δρα παρασιτικά και να μην ενδιαφέρεται και να εργάζεται σε όφελος της κοινωνίας και του κόσμου της εργασίας, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία της ίδιας της κοινωνίας μας.

Από την άλλη πλευρά, αυτό που μας ξεχωρίζει ως εργατικό κίνημα, είναι ότι είμαστε απόλυτα απέναντι στην προσπάθεια της νεοφιλελεύθερης αντίληψης που θέλει να κυριαρχήσει και να επιβάλλει  την  κυριαρχία  της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και του ιδιωτικού κεφαλαίου σε τομείς και υπηρεσίες καθολικού και γενικού δημοσίου συμφέροντος, σε δημόσια αγαθά στα οποία πρέπει να έχει πρόσβαση ακόμα και ο τελευταίος σε ιδιότητα και εισόδημα κάτοικος της χώρας μας.

Πέραν αυτών όμως, η θεμελιώδης προσέγγιση του εργατικού μας κινήματος σε ότι αφορά την οικονομία και την ανάπτυξη είναι ξεκάθαρη: ο δημόσιος τομέας, απαλλαγμένος από τις παθογένειες του ελέγχου του από τις κυβερνήσεις, του πελατειακού συστήματος, του βολέματος των ημετέρων κλπ. πρέπει να είναι και θα πρέπει να καταστεί βασικό εργαλείο και μέσο της παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξη της χώρας, στο πλαίσιο της οποίας οι εργαζόμενοι αλλά και ευρύτερα η κοινωνία πρέπει να λαμβάνουν ποιοτικές και υψηλού επιπέδου αγαθά και υπηρεσίες χωρίς αποκλεισμούς και  χωρίς κριτήρια με άμεση πρόσβαση για όλους.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Η σημερινή Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με τις  παλιές εξαγγελίες της αλλά και  με τις κατά καιρούς (ακόμα και σήμερα) πολιτικές δεσμεύσεις της δημιούργησε προσδοκίες και ελπίδες σε ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων και του ελληνικού λαού, οι οποίες όμως παραβιάστηκαν σε όλα τα πεδία της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.

Πέρα από τα μεγάλα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού συστήματος, στα οποία η Κυβέρνηση απεμπόλησε και καταπάτησε όλες τις δεσμεύσεις της, έρχονται να προστεθούν και τα θέματα της διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας, των δημοσίων αγαθών και της θέσης των δημοσίων επιχειρήσεων  στη λειτουργία της οικονομίας μας.

 Με άλλα λόγια, η Κυβέρνηση – κατάφωρα αντίθετα με τις προγραμματικές της δεσμεύσεις - δίνει βορά στο ιδιωτικό κερδοσκοπικό κεφάλαιο (ιδιωτικό και διεθνές) τα πάντα. Και μάλιστα τα δίνει όλα με όρους ξεπουλήματος και φθηνής εκποίησης, απεμπολώντας το δικαίωμα της αναπτυξιακής στρατηγικής της χώρας με βάση το εργαλείο του δημόσιου τομέα.

Το νέο Υπερ-Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων

Η πολιτική της Κυβέρνησης μετά το Μνημόνιο του Ιουλίου 2015 είναι απλή

Πουλάμε (σχεδόν) τα πάντα.

Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί πλέον σε ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ακόμα πιο εκτεταμένο και ταχύρυθμο ακόμα και μετά από τη συμφωνία του Ιουλίου 2015, με πάνω από 27 πωλήσεις και παραβίαση πολλών «κόκκινων γραμμών δικών της γραμμών.

Πλέον δεν τίθεται καμία αμφιβολία. Στο μνημόνιο και τις μετέπειτα δεσμεύσεις  μεταξύ Ελλάδας και Κομισιόν, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται αφενός να προχωρήσει και να ολοκληρώσει τις σε εξέλιξη πωλήσεις (ΟΛΠ, αεροδρόμια, ΟΛΘ, Ελληνικό), αφετέρου να εφαρμόσει ένα ακόμα πιο εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων από τη συμφωνία του Ιουλίου.

Στο νέο πρόγραμμα δεν βρίσκεται μόνο η παραπάνω λίστα, αλλά όλη η περιουσία της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου και μια «αρχική λίστα» από ΔΕΚΟ (σίγουρα ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ,  πιθανότατα και άλλες). Άλλωστε στο νέο μνημόνιο υπάρχουν ειδικοί όροι για ενέργεια και ύδρευση. Όλα αυτά θα μπουν σε εφαρμογή με τη δημιουργία του νέου Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, του «υπερΤΑΙΠΕΔ» όπως έχει αναφερθεί, το οποίο στο προσχέδιο του νέου μνημονίου τίθεται ως προαπαιτούμενο.

Τι είναι το νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων

Το νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων προβλέπεται από το τρίτο μνημόνιο του Ιουλίου του 2015. H τότε συμφωνία περιείχε τη δέσμευση της Ελλάδας να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις 50 δις , έσοδα τα οποία, όπως αναφερόταν ρητά, θα μοιράζονταν ως εξής: 25 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και άλλων περιουσιακών στοιχείων και από τα εναπομείναντα έσοδα, 12,5 δις. θα πήγαινε στην αποπληρωμή μέρους του δημοσίου χρέους της χώρας και 12,5 δις σε επενδύσεις. Μολονότι το «Υπερταμείο» θεωρήθηκε ίσως ο πιο ακραίος όρος της συμφωνίας του Ιουλίου, η κυβέρνηση υποστήριξε ότι είχε κερδίσει μέσω τις διαπραγμάτευσεις τα εξής: τη χρησιμοποίηση σημαντικού μέρους των εσόδων για την ανάπτυξη της οικονομίας (αντί για τη μέχρι τότε δέσμευση ότι κάθε ευρώ θα πήγαινε στην αποπληρωμή του χρέους) και τον έλεγχο του νέου Ταμείου από την Ελλάδα. Με το νέο μνημόνιο τίποτα από αυτά δεν θα ισχύει

Όμως  τα χαρακτηριστικά του νέου Ταμείου είναι τα εξής

Τη διοίκηση αναλαμβάνει ένα Διοικητικό Συμβούλιο, με μέλη επιλεγμένα από την ελληνική κυβέρνηση. Τον έλεγχο όμως θα τον έχει ένα Εποπτικό Συμβούλιο, τα μέλη του οποίου θα ορίζονται με τη σύμφωνη γνώμη των πιστωτών

• Σε αυτό θα μεταφερθούν για πώληση: α) τα 27 περιουσιακά στοιχεία του ΤΑΙΠΕΔ β) όλα τα assets της ΕΤΑΔ και γ) κάποιες ΔΕΚΟ. Από το κείμενο προκύπτει ότι υπάρχει διαπραγμάτευση μεταξύ κυβέρνησης και Κομισιόν για το ποιος θα είναι ο αρμόδιος να επιλέξει τις ΔΕΚΟ προς ιδιωτικοποίηση.
• Θα είναι απόλυτα ανεξάρτητο από το ελληνικό κράτος
• Οι οικονομικοί στόχοι του παραμένουν οι ίδιοι με τη συμφωνία του Ιουλίου: έσοδα 1,4 δις, 3,7 δις. και 1,3 δις. Ευρώ για το 2016, 2017 και 2018 αντίστοιχα
• Τελευταίο και σημαντικότερο:  Η ρήτρα ότι μέρος των εσόδων θα πηγαίνει για την ανάπτυξη δεν υπάρχει πλέον. Το μόνο που αναφέρεται στο κείμενο είναι ότι τα έσοδα από τις πωλήσεις θα πηγαίνουν για την αποπληρωμή του δανείου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM). Παρόμοια διάταξη υπήρχε στο ιδρυτικό νόμο του ΤΑΙΠΕΔ, που οριζόταν ρητά ότι τα έσοδα πηγαίνουν αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας.

Η δημιουργία του νέου Ταμείου βρίσκεται στα προαπαιτούμενα της συμφωνίας Ελλάδας – Κομισιόν, μαζί με τη συνέχιση του υπάρχοντος προγράμματος και την νέα έγκριση του «Asset Development Plan» του ΤΑΙΠΕΔ με τις 27 ιδιωτικοποιήσεις. Το χρονοδιάγραμμα, μολονότι μοιάζει αδύνατο να εφαρμοστεί καθότι η συμφωνία με το κουαρτέτο φαίνεται ότι αργεί, είναι ιδιαίτερα αυστηρό. Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεώνεται να νομοθετήσει, να ορίσει Διοικητικό και Ελεγκτικό Συμβούλιο και να προχωρήσει σε όλες τις υπόλοιπες αναγκαίες ενέργειες μέσα σε ελάχιστους μήνες.

****

Στη δημόσια συζήτηση διεξάγεται μία συνεχιζόμενη αντιπαράθεση για το ρόλο που μπορούν να παίξουν οι ιδιωτικοποιήσεις στην προσπάθεια ανάπτυξης της οικονομίας. Ίσως το καλύτερο θα ήταν, αντί για ιδεολογικές τοποθετήσεις, να εξετάζαμε περισσότερο το πώς γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα της κρίσης.

Το ΤΑΙΠΕΔ απέτυχε. Μέλη της προηγούμενης διοίκησης του διώκονται για κακουργηματικές πράξεις που προκάλεσαν στο Δημόσιο ζημία 500 εκατ. ευρώ. Προσέλαβε, ως συμβούλους για να βοηθήσουν στις πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων, θυγατρικές εταιρείες των μετέπειτα αγοραστών (βλ. Lufthansa στα αεροδρόμια, Eurobank και Εθνική στα 28 ακίνητα). Προκήρυξε «ανοιχτούς» διαγωνισμούς, προκατασκευασμένους στην πραγματικότητα. Τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου που βγάζει σε πλειστηριασμό, είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους κερδοφόρα (ΟΛΠ, αεροδρόμια, ΟΛΘ κ.α.). Μάλιστα έφτασε στο σημείο να εμποδίζει αναγκαίες επενδύσεις, που ήταν αντίθετες στα συμφέροντα του. Ξεπούλησε το λιμάνι του Πειραιά με ελάχιστο αντίτιμο, το οποίο βάσει του ιδρυτικού του νόμου θα πάει αποκλειστικά στην αποπληρωμή του χρέους. Φυσικά αυτό δεν ισχύει μόνο στην περίπτωση του λιμανιού του Πειραιά. Ούτε ένα ευρώ από τις ιδιωτικοποιήσεις δεν έχει πάει σε κάτι άλλο εκτός από την εξυπηρέτηση του (μη βιώσιμου) δημοσίου χρέους

Δημιούργησε σκανδαλώδεις και πρωτοφανείς συμβάσεις παραχώρησης με επαχθείς όρους για το ελληνικό Δημόσιο και σκανδαλώδεις ασυλίες για τους «επενδυτές» (βλ. COSCO και Fraport). Με αποικιοκρατικές ρυθμίσεις, υποχρέωση για έμμεσες κρατικές ενισχύσεις και αποζημιώσεις που θα μπορεί να διεκδικήσει ο επενδυτής με την παραμικρή αφορμή. Παράλληλα δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για θέσεις εργασίας και για εργασιακές συνθήκες. Πρόκειται για κείμενα που ακόμα και τώρα θεωρούνται απόρρητα και δεν έχουν παρουσιαστεί επίσημα στους πολίτες, ούτε από το Ταμείο, ούτε από την κυβέρνηση.

Όλα αυτά προσπάθησε να τα καλύψει με δελτία Τύπου (που έγιναν «ρεπορτάζ» από φιλικά προς αυτό ΜΜΕ) η με τον πρόεδρο του να περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι κάνοντας ιδεοληπτικές αναλύσεις για την αναγκαιότητα των ιδιωτικοποιήσεων, άνευ στοιχείων και ουσίας. Χρησιμοποιώντας απλές υποσχέσεις που θυμίζουν «καθρεφτάκια για ιθαγενείς» (όπως ο στόχος για 1,5 δις έσοδα από τον Ο.Λ.Π. το 2052), ενώ τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα είναι πολύ διαφορετικά (π.χ. τα 350 εκατ που θα πάρει άμεσα η Ελλάδα για τον ΟΛΠ αποπληρώνουν δύο εβδομάδες χρέους). Συνεχίζει απτόητο το έργο του με την ανοχή της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης, που είτε δεν μπορεί, είτε δεν θέλει να ελέγξει το Ταμείο.